Voor de 11e maal naar Tanzania

Tuesday 07 May 2019

Verslag van het werkverblijf van Aad van Vliet in het Malaika Kids dorp van 21 februari tot en met 15 maart 2019.

Dit jaar ben ik voor de 11de maal naar het kinderdorp Malaika-Village Mkuranga en het Reception-home Kinondoni (Dar es Salaam) in Tanzania geweest om te klussen en andere bijkomende zaken te doen. Ik ben weer met Ton Willemsen geweest. Daarnaast is deze keer Nico van Genderen gevraagd naar Tanzania te komen om zaken aan de elektrische installatie te vereenvoudigen en problemen in de hoofdschakelkast op te lossen.

Voordat we, Ton (voorzitter van Malaika-kids Nederland en Internationaal) en ik, uiteindelijk op 21 februari uit Nederland vertrokken was er uiteraard ook al het een ander aan vooraf gegaan. Het werkverblijf moet zo nuttig en efficiënt mogelijk zijn en dat betekent dat het werk moet worden voorbereid. Contacten met Tanzania gaan dan via computer en mobiele telefoon. We bespreken wat er te doen is, hoe we dat aanpakken en welke spullen en mensen daarvoor aanwezig moeten zijn.

Boszagers en kettingzagen klaar voor verzending.

Deze keer was er besloten dat er ook een krat met gereedschappen en materialen verscheept zou worden via de haven van Antwerpen. In de krat zat een grote hoeveelheid reparatiedoek voor het inmiddels door de zon versleten afdekking van het grote waterbassin. (ca 500 kg). Daarnaast waren er onder andere bosmaaiers, kettingzagen, en andere gereedschappen (schaven, klopboormachines, decoupeerzaag, slijpmachines, beitels, reciprozaag etc. gekregen van een “ambachtsschool” in Dordrecht en een leverancier van grondwerktuigen.

Helaas kon de krat niet bezorgd worden in de periode dat we daar waren.

De vliegreis (ca 10 uur) verliep op zich goed. We werden zelfs door de stewardess vanaf vliegveld Kilimanjaro verwend met een plek in de businessclass. Van het vliegveld afkomen was weer lastiger. Mijn visum bleek volgens de douane niet in orde en zij had ook weer problemen met de hoeveelheid materialen die Ton en ik in de 5 koffers hadden (met name over de goedkoop ingekochte 120 Led lampen).

‘s Avonds laat in onze “nieuwe” hotel aangekomen (Het Heritage hotel, waar we de andere jaren regelmatig verbleven, was gesloten). Het waren mooie grote kamers.

De eerste dag begint eigenlijk zoals iedere keer, na het ontbijt, met een gesprek met Mama Malaika en haar dochter Shezan. Kennismaking hernieuwen, bijpraten, werk(planning) en de dag doornemen.

Dezelfde dag materialen als verf, een waterpomp enz. kopen (na uitgebreide onderhandelingen). Iedere keer als we in Dar es Salaam aankomen gaan we de eerste dag naar het Reception-home in de wijk Kinondoni. Hier worden de weeskinderen als eerste opgevangen. Hier wonen ook jongens en meisjes die na de lagere school naar een vakopleiding gaan.

Uitgebreide onderhandelingen over verf

Tijdens ons verblijf een jaar eerder (2018) hebben we een uitbreiding van het aantal slaapplaatsen en aanpassing van dit gebouw bedacht en “aanbesteed”. De uitvoering is gedaan na ons vertrek en dus de uitvoering gecontroleerd. Fijn dat het gerealiseerd is. Er zijn nu 7 extra slaapplaatsen bijgekomen.

Tevens hebben we het bestaande deel van het gebouw technisch bekeken. Er moet weer het e.a. gebeuren. Er zijn nooit goten en regenpijpen aangebracht: moet gebeuren in verband met het opspattend water en daardoor het optrekkend vocht in de buitengevels en binnenwanden. Er zijn een aantal nieuwe deuren en kozijnen nodig en ook het sanitair en de keuken verdienen aandacht. Het optrekkend vocht is een probleem dat verholpen moet worden: het saus en schilderwerk van de plinten van de binnenzijden buitengevels en de binnenwanden bladert er weer vanaf en het stucwerk is plaatselijk slecht. Oplossing is lastig: we willen proberen om met wandtegelwerk het vocht achter de tegels te laten.

Vervolgens vertrekken we naar het “nieuwe” weeskinderdorp in Mkuranga. We komen na een zeer lange file erg laat aan in het dorp. De kinderen liggen op bed en de moeders zijn bij hen.

De volgende morgen vroeg op; koffers uitpakken ontvangst moeders en kinderen, ontbijten en vervolgens lopen we zoals gewoonlijk een rondje met het management team. Kijken hoe alles er bij staat, waar er problemen liggen en wat er aan gedaan zou kunnen of moeten worden.

We bespreken met de village-manager (de "Baba" van alle kinderen) het voorstel om de tweede badkamer (van de vrijwilligers) met de gang samen te voegen en om te bouwen naar een extra slaapkamer voor het gezin van Baba dat inmiddels naast zijn vrouw Monica ook 3 kinderen telt. Het is een flinke klus maar een goede oplossing en we besluiten dat zelf uit te voeren. Ik kan zeggen dat dat prima gelukt is. De kamer gaat gebruikt worden door de Nanny van de kinderen.

In verband met het hier en daar doorlekken van de doucheruimtes door de buitenmuren van het gebouw hebben we de kitvoegen van de 2 badkamers eruit gehaald en opnieuw gekit.

Moeders en kinderen zingen en dansen.

’s Avonds worden we nog extra welkom geheten door de moeders en kinderen met zang en dans.

Een paar dagen later zijn we uitgenodigd voor een bezoek aan de basisschool van Mkuranga. We wisten dat de omstandigheden daar erbarmelijk waren. Er is geen water, er zijn geen goten en dus geen regenwateropvang. Er zijn slechts 14 “poepgaten” voor ruim 2100 kinderen. En er zijn onvoldoende lokalen.

Er “zitten” zo’n 160 kinderen in een klas. Het hoofd van de school is bezig met het inzamelen van geld om extra klaslokalen te bouwen. Na de bouw van enkele "geraamtes" was het geld op. Er is geen geld om de geraamtes van 3 lokalen in de uitbreiding af te bouwen en ook geen geld voor schoolbanken. Ze vragen onze hulp en expertise. We beraden ons over de mogelijkheid om de helpende hand toe te steken (redactie: zie ook Hulp aan een lagere school).

Terug naar het werk in het kinderdorp: We maken een proef met het verven van de betonnen vloer in een centrale hal, dit ter bescherming omdat de bovenlaag behoorlijk begint te slijten. Het is een 2-componenten (epoxy) lak in 2 lagen die verdere slijtage moet voorkomen. Proef geslaagd en Julius, onze technisch man daar, zal de vloer afmaken en ook de andere vloer beschermen met epoxy: hij weet nu hoe het moet. Het is prima lak en we hebben daarna ook de eettafels ermee gedaan: men was enthousiast: ze zien er weer netjes uit.

Julius Malimbwi is een jonge Tanzaniaan (nu 32 jaar). Hij is sinds 2017 in dienst bij Malaika Kids. Naast de leiding over het agrarische deel de groenten en fruittuin) heeft hij ook de techniek, het technische deel van het dorp onder zijn beheer. Hij is zeer gemotiveerd en geïnteresseerd in de techniek en leert snel. Vrijwel alle dagen van de weken dat we er zijn loopt hij mee, kijkt hij en vraagt hij hoe het gedaan moet worden. Hij neemt het werk van ons over en voert het uit als wij naar huis zijn. We zijn heel blij met hem.

Julius Malimbwi

Bij de rondgang is ook geconstateerd dat het stalen windverband van de nieuwe drinkwater toren, gemaakt zonder dat we daar waren, ontbrak. De plaatselijke lasser, met afschuwelijk slechte trafo, hebben we het windverband erin laten lassen.

In de 2de week gaan we naar Dar es Salaam om weer “boodschappen” te doen. Verf, kit, multiplex, aluminium hoekprofielen, diverse onderdelen enz. enz. Kost allemaal heel veel tijd. Punt 1 je moet ongelooflijk veel kleine winkeltjes af in verschillende “wijken” en altijd maar weer onderhandelen en heel goed opletten op de kwaliteit.

Goed hout uitzoeken in een van de shops in de stad.

Goed hout uitzoeken bij een houtmakelaar in de "houtwijk" van de stad.

Het houtkopen is een apart verhaal. We rijden naar de “houtwijk”. Daar aangekomen wordt de auto omringd met houtverkopers en “houtmakelaars”. Ze dringen zich op en meldden dat je vooral en waarom bij hen hout moet kopen. Uit de auto gestapt blijven ze je omringen en achtervolgen. Bij elke houtverkoopplaats wordt je mee genomen. Als het hout gevonden is begint het onderhandelen over de kwaliteit, de lengte en dikte van het hout. Daarna het onderhandelen over de prijs.

Als dat overeengekomen is begint het onderhandelen over het al dan niet inclusief zijn van het zagen en schaven. Zowel de houtmakelaar als de houteigenaar als de bewerker wil er wat aan verdienen. Al met al kost het iedere keer weer nogal wat tijd voordat je het hout in de auto hebt.

Na ons vorig verblijf zijn de blokken van de wanden van de woon- en slaapkamers gestukadoord. Voor deze kosten was een sponsor gevonden. Nu we hier zijn kan ik de kwaliteit ervan controleren en advies geven. Op een paar plekken zijn scheuren in de wanden ontstaan: de aannemer herstelt het werk waar ik bij ben. Zo te zien is het werk verder goed gedaan. Nu is de vraag van de moeders om de vloeren daarvan te behandelen. Ook daar is een sponsor voor. Er vindt een paar maal een discussie plaats over de te kiezen behandeling: verven met epoxyverf of tegels leggen. De voorkeur van de mensen daar is om de vloeren te tegelen.

Op een dag met heel veel regen hebben we weer wat orde geschapen en opgeruimd in het magazijn / werkplaats. Dan zien we weer wat we hebben en leggen alles weer bij elkaar op een goede plaats. Tegelijkertijd maak ik van de hardhouten planken van een oud (kapot) bed een boekenkast voor in een klaslokaal.

Tussen de woon- en slaapkamers zijn verbindingsgangen afgescheiden naar de patiotuin en de buitenruimten met stalen gaaswerk in houten raamwerken. De houten raamwerken moeten vervangen worden. We hebben daarvoor hout gekocht op de markt in DeS. Ik maak een oplossing en voer dit samen met Julius uit. De andere afscheidingen kunnen nu door Julius worden gedaan als we naar huis zijn.

Een douchebak in een van de eerst gerealiseerde gebouwen moet vervangen worden. Ook moeten er een paar kranen vervangen worden en de lekkage op de toiletafvoeren worden opgelost. Een hele klus maar gelukt. Julius en Alex gaan het verder afmaken na ons vertrek.

In en om onze woon- en slaapverblijven (in patio’s) zijn destijds boompjes geplant. Dit zijn inmiddels geweldige bomen geworden van wel 15 tot 20 meter hoog. Ze zijn gevaarlijk geworden en kunnen omwaaien waardoor ongelukken kunnen gebeuren en schade aan de gebouwen kan ontstaan. Besloten wordt om de bomen in te korten tot ca 3 meter. Twee man klaren de klus (zonder beveiliging) zeer vakkundig en veilig naar mens en gebouw. Niet met een kettingzaag maar met de korte “hak”: klim en handwerk dus. De bomen gaan vanzelf weer nieuwe takken maken.

Twee mannen verwijderen de gevaarlijk grote bomen.

In Dar es Salaam hebben we ook nog een waterpomp gekocht om het water uit de “rivier” (laag gelegen) naar het hoger gelegen land te pompen. Nu kunnen ze de “nieuw” op betere gronden aangelegde velden met cassave ook besproeien.

Een zeer belangrijke doelstelling voor de onderhoudswerkzaamheden voor dit jaar was het vereenvoudigen van de hoofdschakel- en installatiekast. In de loop van de jaren waren er bij de uitbreidingen van het dorp telkens weer dingen veranderd met als gevolg dat er regelmatig storing was in de electrische installatie. Via Leo Krabbendam, een van onze vrijwilligers van het eerste uur kwamen we aan de contactgegevens van een gepensioneerde "inbedrijfssteller", Nico van Genderen van Croon Elektrotechniek; het bedrijf waar Ton ook jarenlang gewerkt heeft.

Een van de jongens leert voor elektricien en helpt Nico.

Lang verhaal kort: Nico heeft de gehele installatie verbeterd maar vooral ook eenvoudiger, overzichtelijker en efficiënter gemaakt. Klasse werk!

Drie van de oudere jongens zijn op het dorp en wachten op de start van hun vervolg onderwijs in Dar es Salaam Zij hebben ons geholpen bij het uitvoeren van de diverse klusjes. Ze schuren een groot aantal hardhouten deuren en zetten die daar in de beits. Een van de jongens leert voor elektricien en helpt Nico met allerlei werkzaamheden rond de installatiekast. Hartstikke leuk!

Het is inmiddels iedere keer weer thuiskomen in Mkuranga: Vader, moeders, tantes en kinderen zijn blij je weer te zien: Er is ook weer actie! Bij aankomst en weggaan wordt er door alle kinderen voor ons gezongen en gedanst. De kinderen zijn weer een jaar ouder. Mooi om ze daar gelukkig te zien opgroeien. Opvallend was al de vorige keer maar nu nog meer dat onze kinderen behoorlijk Engels kunnen spreken. Daar wordt ook veel aandacht aan besteed: we vinden dat heel belangrijk. De kinderen om je heen geven je ook veel energie om dit werk (onder zeer warme omstandigheden) te doen. Veel bewondering ook weer voor het werk van de moeders die 24/7 voor de kinderen zorgen.

Aad met het kleinste kindje in het dorp

Moeders bedankt voor het heerlijke eten!

Ton en Nico: bedankt voor jullie gezelschap: bijzonder!

Sponsors: bedankt voor jullie bijdragen: zonder dat is ons werk daar niet te doen.

Het was weer een drukke, intensieve maar ook heerlijke tijd in een warm land met gelukkige, warme mensen.