Een andere jongen verliet vijf jaar geleden ons dorp na een moeilijke periode. Toen hij adolescentie naderde werd hij gewelddadig en kon hij niet alleen gelaten worden met andere kinderen. Hij begon ook epileptische aanvallen te krijgen. Uiteindelijk hebben we een ouder kinderloos echtpaar gevonden bij wie hij kon komen wonen. We blijven bijdragen aan zijn onderhoud en ook aan zijn frequente ziekenhuisbezoeken. Hij heeft zijn eigen kamer en toen we hem onlangs bezochten, kon hij niet stoppen met glimlachen.
Helaas zijn de vooruitzichten voor de vier overgebleven kinderen met speciale behoeften beperkter. Eén kind werd ‘met spoed voor een paar weken’ bij ons gebracht. Zes jaar later is ze nog steeds bij ons en heeft ze complexe mentale en fysieke behoeften. Momenteel gaat ze naar een school voor speciaal onderwijs, maar zodra dit voorbij is zal het opvanghuis waarschijnlijk haar thuis voor de lange periode zijn. Op eenzelfde wijze hebben we in het kinderdorp een peuter van 18 maanden die nog steeds niet rechtop kan zitten. Een MRI-scan toont wijdverspreide hersenbeschadiging.
Ten slotte hebben twee jongvolwassenen hun opleiding afgerond op een kostschool voor mensen met speciale behoeften. Ze zijn kwetsbaar en zouden eenvoudig kunnen worden uitgebuit buiten onze zorg. De een is in staat eenvoudige landbouwtaken uit te voeren; de ander probeert dat te doen, maar is heel snel afgeleid. Malaika Kids is de enige veilige plek die ze kennen en dat zullen we dus zo houden.