De ervaring van vrijwilligster Emily

Sunday 18 December 2016

Het is moeilijk om te weten waar te beginnen bij het schrijven van dit stuk. Mensen vragen me vaak waarom ik ervoor heb gekozen om vrijwilligerswerk te doen bij Malaika Kids.

En zelfs waarom ik ervoor koos om vrijwilligerswerk te doen. Er waren veel redenen, zoals hoe Malaika Kids een liefdadigheidsinstelling is die het grootste deel van hun geld rechtstreeks aan de kinderen bijdraagt. Natuurlijk was er een altruïstisch motief om een verschil te willen maken. De beloningen zijn ongrijpbaar maar langdurig en men zal een eeuwigdurend perspectief krijgen op de omstandigheden in hun eigen wereld.

Het waren erg leuke tijden in het Malaika Kids kinderdorp. Ik vond het vooral heel leuk om gewoon met de kinderen te spelen en samen te zijn. Op vrijdagavond runde ik een discotheek en het was een feest om de energieke en vermakelijke dansbewegingen van de kinderen te zien. Ik denk ook dat ik op zaterdagavond net zo genoten heb van het kijken naar de films als de kinderen. Soms gingen we wandelen in de landbouwgebieden, omdat ik voelde dat de kinderen net zo veel behoefte hadden aan een 'ontsnapping' als ik. Ik vond het bevrijdend om nieuwe manieren te bedenken om programma's te verbeteren zonder gehinderd te worden door rigide regelgeving en uitgebreide bijeenkomsten die tegenwoordig gebruikelijk zijn in het onderwijs. Het was hartverwarmend om zo'n band met de kinderen op te bouwen en ik voelde me bevoorrecht om daar te zijn.

Mijn ervaring in het dorp was niet zonder uitdagingen. Mijn grootste uitdaging was misschien wel de eenzaamheid en het niet kunnen praten met veel vloeiende Engelssprekenden die mijn 'mzungu'-manier van leven begrepen. Af en toe vond ik dingen een beetje eentonig omdat er weinig mogelijkheden waren om er even tussenuit te zijn. Soms konden de kinderen overweldigend worden, maar mijn eigen ruimte in het vrijwilligersgebouw gaf me uitstel van de constante vraag om aandacht!

Een van de verrassende voordelen van vrijwilligerswerk bij Malaika Kids was de flexibiliteit om wijzigingen aan te brengen in bestaande programma's. Dit was vooral het geval in de kleuterschool, waar ik nauw samenwerkte met de leraren. We hebben wat veranderingen en toevoegingen gedaan, zoals een reeks Engelse liedjes, basis computerlessen, meer schilderen en tekenen en het uitbreiden van praktische leerervaringen.

Moeders en kinderen nemen afscheid van Emily.

Het afscheid nemen was erg moeilijk. Ik denk dat ik misschien meer huilde dan de kinderen. Ik had nog nooit zo'n speciaal afscheid van iemand gekregen! Op mijn vertrek zongen de kinderen liedjes en dansten, de mama's kookten heerlijk eten en Baba Kalinga had wat mooie woorden te zeggen. Ik droom er al van om terug te gaan! Mijn advies aan iedereen die overweegt om vrijwilligerswerk te doen bij Malaika Kids, met het risico neerbuigend over te komen, is om "je lens van de westerse wereld te verwijderen en geen verwachtingen te hebben".

Emily Andrews